Genitale herpes

Genitale herpes is een virale infectieziekte veroorzaakt door het herpes simplex virus (HSV) type 1 of type 2. HSV Type 2 beïnvloedt meestal de slijmvliezen van de genitals, terwijl HSV Type 1 vaker verantwoordelijk is voor koude zweren op de lippen, ogen of neus, hoewel het ook een genitale herpes kan veroorzaken.

Transmissie van genitale herpes kan optreden tijdens vaginale, anale of orale seks. Verticale transmissie van moeder op foetus (transplalace -transmissie) is ook mogelijk. Hoewel transmissie via persoonlijke hygiënische artikelen, gedeelde gerechten of openbare voorzieningen (zoals toiletten, sauna's of zwembaden) theoretisch mogelijk is, wordt het als zeer onwaarschijnlijk beschouwd.

De incubatieperiode (de tijd tussen infectie en het verschijnen van symptomen) varieert meestal van twee tot tien dagen.

In gevallen van primaire genitale herpesinfectie, zijn symptomen pijn en verbranden op de plaats van virale toegang, gevolgd door zwelling van weefsel. Binnen een paar dagen verschijnen vloeistof gevulde blaren. Deze symptomen kunnen gepaard gaan met koorts en algemene tekenen van systemische ziekte, zoals hoofdpijn, vermoeidheid en malaise. De blaren scheuren uiteindelijk en laten felrode zweren achter, die meestal binnen 2-3 weken genezen.

Bij vrouwen worden de vulva, vagina, baarmoederhals en urethra meestal getroffen. Bij mannen beïnvloedt de infectie meestal de urethra.

Genitale herpes vertoont echter niet altijd met symptomen. Veel mensen kunnen het virus dragen of een asymptomatische infectie ervaren, waarin ze nog steeds in staat zijn om het virus over te dragen aan seksuele partners.

Heringen kunnen worden geactiveerd door andere infecties, koude blootstelling, emotionele stress of alcoholgebruik. Terugkerende uitbraken zijn meestal milder dan de initiële infectie, met minder en kleinere laesies die sneller genezen.

Neonatale herpes kunnen zeer ernstig zijn, vooral als de moeder de infectie verwerft in het derde trimester van de zwangerschap. Het virus kan ernstige neurologische schade of zelfs de dood bij de pasgeborene veroorzaken. Als genitale herpes wordt gediagnosticeerd tijdens de zwangerschap, wordt antivirale behandeling aanbevolen vóór de levering. Als een uitbraak in de buurt van het tijdstip van de geboorte plaatsvindt, wordt meestal een keizersnede geadviseerd om het risico op neonatale overdracht te verminderen.

Naast klinische symptomen worden laboratoriummethoden gebruikt voor de diagnose, inclusief PCR (polymerasekettingreactie), virale kweek en ELISA (enzym-gekoppelde immunosorbent-test).

Behandeling van genitale herpes omvat meestal het gebruik van antivirale medicijnen zoals acyclovir (Zovirax), zowel oraal als topisch toegediend. Op interferon gebaseerde zalven kunnen ook worden gebruikt en antibacteriële middelen kunnen worden voorgeschreven om secundaire bacteriële infecties te voorkomen. Vitamine E en C, evenals interferon -inductoren (bijv. Neovir, Reeferon), kunnen de immuunrespons ondersteunen. Tijdens remissie worden immunomodulatoren en biostimulantia vaak aanbevolen. Herpes -vaccins zijn beschikbaar voor specifieke profylaxe.